آسوشیتدپرس: وضعیت کارگران کوره‌پزی در "افغانستان" وخیم است
آسوشیتدپرس نوشت: کارگران کوره پزی برده داران جدید در قرن ۲۱ هستند و هر چه بیشتر کار می‌کنند، بیشتر بدهکار می‌شوند.
به گزارش سرویس بین الملل یک خبرگزاری آمریکایی در گزارشی نوشت: کارگران آجرپزی افغانستان در شرایط آسفناکی کار کرده و هرچه بیشتر کار می‌کنند بیشتر به صاحبان این آجرپزی‌ها بدهکار می‌شوند. آسوشیتدپرس می‌افزاید: این استثمار کارگران به گونه‌ای است که بدهکاری آنان می‌تواند یک نسل ادامه داشته باشد.
علی آقا یکی از این کارگران است که صبح تا شب در کوره‌پزی کار کرده ولی هر روز بیشتر در قرض فرو می‌رود.
او می‌داند که هیچگاه نمی‌تواند قرض صاحب کوره‌پزی را که در موقع اضطراری گرفته بود، پرداخت کند. او می‌داند زمانی که بمیرد این قرض را فرزندان وی به ارث خواهند برد و خانواده وی برای سالها برده صاحب کوره پزی خواهند بود.
در ادامه این گزارش آمده است که وی یکی از کسانی است که کمیسیون مستقل حقوق بشر وی را بردگان نوین قرن 21 عنوان می‌کند. آنها به سختی کار می‌کنند تا هزاران دلار به جیب صاحبان این کوره پزی‌ها ریخته شود.
این گزارش می‌افزاید: قانون در اینجا ضعیف است و مقامات حکومتی اعلام کردند که بسیاری از آنها می‌ترسند در این مورد صحبت کنند.
کمسیون مستقل حقوق بشر اعلام کرده که این کارگران از حقوق انسانی خود محروم شدند و شرایط بد، نبود آموزش و پرورش همه نمونه کمی از انبوه نقض حقوق بشر این کارگران است.
رفیع الله بیدر سخنگوی این کمسیون در این رابطه گفت: کسانی که که در این کوره پزی زندگی می کنند بردگان جدید قرن 21 هستند.
وی افزود: آنها شبیه زندانیان هستند، شرایط اسفناک آنها نقض کامل حقوق بشر است.
برای 15 سالها افغانستان میزبان کمک‌های خارجی بخصوص ایالات متحده بوده است و رهبران دولت وحدت ملی نیز در همین اواخر 15 میلیارد دیگر را نیز تا سال 2020 تضمین کرده‌اند. اما اقتصاد در این کشور رشد نکرده، شورشیان همچنان باقی مانده و دولت قادر نیست که برای امثال علی آقا کار ایجاد کند تا از این وضعیت اسفناک بیرون آیند.
آسوشیتد پرس در ادامه نوشت: افغانستان یکی از فقیرترین کشورهای دنیا است که بیشترین تضاد طبقاتی در آن دیده می‌شود، در طبقه بالا میلیونرها هستند و در پایین‌ترین بخش جامعه افرادی هستند که مانند این کارگر کوره پزی بعنوان برده از آنها استفاده می شود.
این کارگران که معمولا از روستاهای اطراف ننگرهار هستند، مالکان آجرپزی به آنها کار داده و پولی قرض می‌دهن، و آنها را مجبور می‌کنند که برایشان کار کنند، کاری که هیچوقت تمامی نخواهد داشت.
در موقع زمستان زمانی که این کارگران به روستاها برمی‌گردد،صاحبان این آجر پزی‌ها به آنها پول می‌دهند تا برای خانوادشان مواد خوراکی بخرند که برای کل زمستان کافی خواهد بود.
ولی در هنگار بهار دوباره این کارگران به آجرپزی بازگشته و به کار مشغول می‌شوند و این مراحل ادامه پیدا می کند و کارگران به صاحبان بیشتر بدهکار می‌شوند.
اما در این میان اگر برای پدر خانه که کارگر کوره پزی است اتفاقی بیافتد یا از دنیا برود پسر وی مجبور است که کار وی را ادامه دهد.
در انتهای این گزارش آمده است که این روند باعث می‌شود که بدهکاری این کارگران برای نسل بعد باقی بماند و نسلهای متوالی از برده داری در قرن 21 ایجاد شود.
/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
