دنیا در پی کشف راز موفقیت هشت سال دفاع مقدس

منیژه جان قلی نویسنده کتاب "خوشبوترین گل سرخ برای من" در گفت و گو با خبرنگار ادبیات گفت : عنوان اثری از منیژه جان‌قلیاست که از زاویه دید اول شخص، به روایت داستانی زندگی نرجس عطارنژاد (کاشانی)، می‌پردازد.

جان قلی در ادامه گفت : وی از مادران شهیدایرانی است. در این کتاب داستان زندگی‌ او از زمان ازدواج تا هنگامی که برای نخستین‌بار و به اشتباه خبر شهادت فرزندش را به اطلاعش می‌رسانند، شرح  داده شده است.

در صفحه 30 «خوشبوترین گل سرخ برای من» می‌خوانیم: «آن شب مثل شب‌های گذشته با چشمانی اشک‌بار به به خواب رفتم. پدر به خوابم آمد. همان نگاه مهربان را داشت. لبخند از روی لب‌هایش محو نمی‌شد. اشک می‌ریختم و تماشایش می‌کردم.

ـ انگار نه انگار بیمار بود. درست مثل جوانی‌اش شده بود.

- شما را به صاحب اسمتان حسین‌ابن علی قسم می‌‌دهم، به من بگویید چه کرده بودید که چنین سکرات خوبی داشتید؟!
پدر گل سرخ خوش‌بویی را به سمتم گرفت.

_ به من فقط این گل سرخ خوش‌بو را دادند. حالا این گل سرخ را به تو می‌دهم. بیا این برای تو. این گل شایسته توست.
گل را با اشتیاق گرفتم. بوییدم. به سینه‌ام چسباندم. از عطرش سرمست شدم. انگار حالم خوش شد...
استادم که از مرگ پدر با خبر بود و در مراسمش هم شرکت کرده بود، تمام خوابم را با دقت گوش داد. بعد با طمانینه‌ای خاص گفت:
- شما در بین خانواده و فرزندانت یک شهید خواهی داشت...»
نرجس عطارنژاد از بانوان فعال در دوران انقلاب اسلامی و دفاع مقدس بود که پس از جنگ تحمیلی نيز به عنوان مُبَلغ و فعال سياسی در داخل و خارج از كشور به ويژه انگلستان و عربستان به معرفی و شناساندن انقلاب اسلامی پرداخت.
 
 
نویسندده کتاب "خوشبوترین گل سرخ برای من"  در خصوص ادبیات دفاع مقدس گفت : نوع نگاهی که در ادبیات به دفاع وجود دارد، این آثار را از آثار ضدجنگ متمایز می کند. شاید از بین تمام رمان ها و داستان های کوتاه جنگ بشود فقط در آثار مقاومتی ایران وجود دو تفکر زشت نشان دادن جنگ و زیبایی دفاع را یافت.
 
وی افزود: در آثار ادبی چاپ شده بعد از پایان جنگ جهانی اول یا دوم شاهدیم که نویسنده ها بیشتر بر رنج های جسمانی و روانی بازمانده های جنگ تأکید دارند. اما در آثار به وجود آمده در کشور ما شخصیت های زخم خورده ی زیادی را می بینیم که همچنان بر پایداری و آرمان خواهی خود تأکید دارند و حاضرند از تمام تعلقات زندگی خود به خاطر حفظ همین آرمان ها و دفاع از کشور بگذرند. البته نمی شود تأثیر دین و مذهب و کلاً معنویات را بر چنین تفکری نادیده گرفت.
 
نویسنده داستان «در جستجوی من» در ادامه اظهار داشت: دنیایی چشم انتظار این است که بداند چه اتفاق خارق العاده ای در جنگ ما رخ داد که باعث شد کشوری تنها هشت سال در برابر یک دنیا مقاومت کند. آنها هنوز دارند روی آثار خلق شده ما کار می کنند تا به این راز بزرگ پی ببرند. اخیراً هم شروع به ساخت فیلم هایی کردند که می شود نشان هایی از آرمان خواهی مشابه آرمان های ملی گرایی ما را در آنها دید. مثل همین فیلم نجات سرباز رایان. اما دقت در همین فیلم هم مشخص می کند که با تمام شعارهای آرمان گرایانه و وطن پرستانه در این فیلم، نمی شود یک موضوع مهم را کتمان کرد و آن هم متخاصم بودن کشور امریکا در جنگ جهانی دوم است. این با مسأله دفاع خیلی تفاوت دارد. و اینجاست که شعارهای آرمانی کمرنگ تر می شود.
 
جانقلی در ادامه در انتقاد به برخی آثار منتشر شده درباره دفاع مقدس در کشورمان عنوان کرد: البته بودند آثاری که در همین کشور خودمان نوشته شده اند و حتی نگاه مثبتی نسبت به دفاع نداشتند. اما تعدادشان در مقایسه با آثار تأثیرگذار زیاد نیست. انتقادی که بنده به این نوع از ادبیات دارم، رواج بیش از حد نگارش زندگینامه های داستانی مشابه هم است. به نظرم زمان آن رسیده است تا از دل تمام خاطرات و زندگینامه های داستانی ای که چاپ شده، یک رمان طویل و جذاب بیرون بیاید. که علاوه بر داشتن روح تاریخی، قادر به بازگویی تمام رشادتهای دوران دفاع مقدس هم باشد. و این میسر نمی شود مگر با یک کار گروهی و منسجم.  
 
وی با تاکید بر لزوم نگارش از دفاع مقدس گفت: پرداختن به موضوعات جنگی به خصوص برای نسلی که این تجربه را نداشتند مثل خواندن کتاب تاریخ داستانی است. شاید خیلی ها حوصله خواندن تاریخ را نداشته باشند اما شیفته ی خواندن داستان باشند. خواننده های بی شماری در جهان وجود دارند که داستان های ترجمه شده از کشورهای دیگر را مطالعه می کنند و به نوعی با تاریخ آن کشور هم آشنا می شوند. شما جنگ وصلح  را که می خوانید، انگار تاریخ روسیه را مرور می کنید. حتی بینوایان ویکتور هوگو را که می خوانید با تاریخ فرانسه آشنا می شوید.  
 
نویسنده رمان «بهشت مسموم» افزود: نوشتن از جنگ هر کشوری و ترجمه آن به کشورهای دیگر می تواند بازتاب های متفاوتی داشته باشد. اگر کتابی در مورد جنایات امریکا در افغانستان و عراق و دیگر کشورها نوشته نشود، جهان چگونه از این فجایع باخبر خواهد شد؟ کشورهای متخاصم که علیه خودشان تبلیغات نخواهند کرد. آن ها که تمام حقایق را به مردم جهان نخواهند گفت. لازم است که ما هم از دفاع مقدس خود و اتفاقات هشت ساله آن بنویسیم تا نسل آینده هم در جریان آن قرار گیرند.  
 
جانقلی درباره حمایت از آثار ادبی دفاع مقدس تصریح کرد: دولت باید از نویسنده هایی که راغبند آثار ادبی ـ تاریخی خلق کنند، حمایت کند. ما نویسنده خوب کم نداریم. اگر دغدغه مالی کمتری داشته باشند، حاضرند در این ژانر قلم بزنند. کمترین حمایت دولت، چاپ و در دسترس قرار دادن این کتاب ها در داخل کشور و ترجمه و پخش آن در کشورهای دیگر است.  
 
این نویسنده در پایان خاطرنشان کرد: تا زمانی که خودمان صدای فریادمان را به گوش جهان نرسانیم، کسی نخواهد فهمید ما حرفی یا حرف هایی هم برای گفتن داریم. ما باید تلاش مان را بکنیم تا این اتفاق بیفتد.