پاک‌آیین: جوامع حقوق بشری موارد نقض حقوق بشر از سوی کانادا را محکوم کنند
تبعیض نژادی سیستماتیک و نظام‌مند در کانادا که مصداق بارز نقض حقوق بشر است، نشان از نوعی آپارتاید نژادی دارد و مورد اعتراض و انتقاد شدید اقوام اولیه و بومیان کانادایی شده و متاسفانه نهاد‌های غربی که خود را مدافع حقوق بشر می‌دانند، نسبت به این موارد بی‌تفاوت هستند.
خبرگزاری میزان - محسن پاک‌آیین، تحلیل‌گر مسائل بین‌الملل در واکنش به نقض گسترده حقوق بومیان از جمله نقض حق سلامت و ریشه‌دار بودن تبعیض نژادی در کانادا، در یادداشتی نوشت:
متاسفانه تبعیض نژادی نظام‌مند در کانادا که مصداق بارز نقض حقوق بشر است، به حوزه بهداشت و درمان هم گسترش پیدا کرده و ترخیص زودهنگام بومیان بیمار از بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، منجر به بازگشت سریع دوباره این بیماران به بیمارستان شده است؛ این قبیل اقدام‌های ضد بشری در حوزه درمان که مورد تایید انجمن پزشکی کانادا هم قرار گرفته، نشان از نوعی آپارتاید نژادی دارد و مورد اعتراض و انتقاد شدید اقوام اولیه و بومیان کانادایی شده و متاسفانه نهاد‌های غربی که خود را مدافع حقوق بشر می‌دانند، نسبت به این موارد بی‌تفاوت هستند.
البته آزار و استثمار بومیان در آمریکای شمالی به‌ویژه در آمریکا و کانادا، سابقه‌ای تاریخی دارد؛ آثار به‌دست آمده از زندگی نخستین بومیان کانادایی که در بخشی از این کشور به مدت طولانی ساکن بودند و همچنین بررسی‌های باستان‌شناسی در شمالی‌ترین بخش کشور یوکان نشان می‌دهد که بومیان، صاحبان اصلی این سرزمین بوده و از ۹۵۰۰ سال پیش در این منطقه سکونت داشته‌اند.
در سال ۱۴۹۷، یک دریانورد انگلیسی به نام جان کابوت پس از رسیدن به سواحل نیوفوندلند، یک مستعمره انگلیسی ایجاد کرد؛ حدود ۴۰ سال بعد یک دریانورد فرانسوی به نام ژاک کارتیه به دهانه رود سن لوران در نزدیکی شهر مونترال قدم گذاشت و مستعمره‌ای فرانسوی بنا کرد.
بومیان این سرزمین که براساس فرهنگ خود افرادی مهمان‌نواز بودند، از سفیدپوستان اروپایی استقبال کردند؛ بومیان کانادا که همواره در آرامش و صلح زندگی می‌کردند با ورود اروپایی‌های ثروتمند که در اندیشه استعمار بودند، دیگر روی خوش ندیدند و حقوق آنان در مقاطع مختلف نقض شد؛ بعد از شکل‌گیری کشوری تحت عنوان کانادا در قرن نوزدهم میلادی، دولت این کشور بومیان را افرادی بی‌فرهنگ خواند و برای آشناکردن بومیان با فرهنگ مدرن کودکان بومی کانادا را از خانواده و قبیله‌شان جدا کرد و آن‌ها را در مدارس شبانه‌روزی و نزد خانواده‌های سفیدپوست به فرزندخواندگی فرستاد.
هدف اصلی استعمارگران این بود که نسل‌های جدید را کاملا با فرهنگ بومی خود بیگانه ساخته تا سفیدپوستان اروپایی را به‌عنوان صاحبان تمدن بپذیرند؛ در اجرای این سیاست، ده‌ها هزار کودک بومی کانادا از میان صد‌ها قبیله به چنین مدارسی فرستاده شدند و فقط پس از اتمام دوران دبیرستان، اجازه پیدا می‌کردند به قبیله و خانواده خود برگردند.
با گذشت زمان مشخص شد که دور کردن اجباری کودکان بومی از خانواده‌ها و ممنوعیت انجام فعالیت‌های فرهنگی مربوط به آن قبیله، نه تنها آنان را از فرهنگ خود دور می‌کند، بلکه آثار مخربی مانند سوءاستفاده‌های جنسی نیز داشته است.
بیش از ۱۰ سال پیش کمیته تحقیق و بررسی طرح جداسازی کودکان بومیان کانادا، جزئیات تازه‌ای را از بدرفتاری، آزار جنسی و جسمی کودکان بومی این کشور منتشر کرد؛ براساس گزارش‌ها، جورج مانوئل، یکی از افرادی که در دهه ۱۹۲۰ میلادی در این مدارس بود، گفت که تمامی دانش‌آموزان بومی از گرسنگی رنج می‌بردند؛ مدارس هم در زمستان‌ها سرد و جایی غیر بهداشتی بود؛ همچنین دانش‌آموزان در معرض سرخک، آنفلوآنزا، سل و دیگر امراض واگیردار بودند و بسیاری هم می‌مردند.
پیدا شدن گورهای دسته‌جمعی متعلق به کودکان گمشده‌ای است که مرگ آن‌ها اعلام نشده بود؛ برخی از بقایای اجساد مربوط به کودکان حدودا سه ساله است که دلیل و زمان مرگ آن‌ها هنوز مشخص نیست؛ جوامع بومی کانادا سال‌ها پیش از دولت کانادا که خود را مدعی دفاع از حقوق بشر می‌داند، خواسته بودند که گورهای دسته‌جمعی در مدارس شبانه‌روزی را شناسایی کند، اما مقام‌های کانادا از انجام این خواسته، طفره می‌رفتند.
پس از آشکار شدن این فاجعه جانسوز، جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا ناچارا از شوک و پریشانی خود در مورد کشف بقایای اجساد این کودکان سخن گفت و این مسئله را یادآور دردناک یک فصل تاریک و شرم‌آور از تاریخ کانادا خواند.
به نظر می‌رسد جوامع حقوق بشری باید هر چه سریع‌تر موارد نقض حقوق بشر توسط دولت کانادا را محکوم کنند و همچنین اصحاب رسانه در حوزه‌های رسمی و غیر رسمی فعالیت‌هایی را جهت دفاع از حقوق بومیان انجام دهند.
به گزارش وب‌سایت ستاد حقوق بشر، جمهوری اسلامی ایران می‌تواند ابتکار عمل را به دست گرفته و طی رایزنی با کشور‌های مترقی و مدافع حقوق بشر، مدعیان دفاع از حقوق بشر همچون کانادا را رسوا کرده و از وقوع جنایت‌های مشابه علیه بومیان، جلوگیری کند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
