کشف سرنخ‎هایی درباره مدارس کودکان بومی کانادا

خبرگزاری میزان – یک اسقف‎نشین کاتولیک کانادا که ۴ مدرسه شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی را در استان‌های مانیتوبا و ساسکاچوان اداره می‌کرد، در نهایت سوابق مربوط به این مدارس را که احتمالا حاوی سرنخ‌های مهمی درباره تاریخ غم‌انگیز این مدارس باشد، تحویل کمیته ملی آشتی و حقیقت داد.

عقب‌نشینی کلیسای کاتولیک کانادا برای تحویل اسناد

یک کمیته در سنای کانادا برای بررسی موضوع عدم انتشار سوابق مربوط به مدارس شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی در این کشور تشکیل شده و در حال انجام تحقیقات است.

این کمیته سنای کانادا در ماه جولای سال ۲۰۲۳ گزارش موقتی را با همکاری مدیر دفتر گفت‌وگوی ویژه کانادا برای کودکان گمشده و گور‌های بی‌نشان منتشر کرد که نشان می‌داد برخی از دستگاه‌های دولتی و کلیسا‌های کاتولیک همچنان سوابق مربوط به مدارس شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی و مکان‌های مرتبط را مخفی می‌کنند.

آغاز فعالیت این کمیته سبب شد تا کلیسای کاتولیک کانادا سوابق مربوط به چهار مدرسه شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی را تحویل دهد.

این شواهد روز دوشنبه و یک روز پیش از حضور اسقف اعظم کانادا در مقابل کمیته کلیدی سنا تحویل کمیته ملی آشتی و حقیقت شد؛ سران کلیسای کاتولیک کانادا تاکنون با وجود اتهام‌های مداوم انتشار سوابق مربوط به مدارس شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی را به تعویق می‌انداختند.

اسقف اعظم کانادا ادعا کرد که امضای تفاهم‎نامه با مرکز ملی حقیقت و آشتی برای دسترسی به سوابق مدارس شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی در دستور کار است و می‌تواند برای روشنگری مفید باشد.

سوابق مذکور براساس ادعای کلیسای کاتولیک کانادا در سال ۲۰۲۱ کشف و دیجیتالی شد، اما تا روز دوشنبه فقط با یک جامعه بومی به اشتراک گذاشته شده بود.

موانع متعدد در مسیر انتشار سوابق مدارس شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی

«کیمبرلی موری»، مدیر دفتر گفت‌وگوی ویژه کانادا برای کودکان گمشده و گور‌های بی‌نشان تابستان ۲۰۲۳ اعلام کرد که برخی از دستگاه‌های دولتی و کلیسا‌ها همچنان از ارائه اسناد مربوط به مدارس شبانه‌روزی و مکان‌های مرتبط خودداری می‌کنند.

در حالی که برخی از بایگانی‌های کلیسا‌های کاتولیک در کانادا مدعی به اشتراک‌گذاری اطلاعات مربوط به مدارس بدنام شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی هستند، برخی گزارش‌ها نشان می‌دهند که سوابق برخی از کشیش‌های محکوم به دلیل جنایت علیه کودکان بومی در دسترس نیستند.

رئیس یک مرکز بایگانی اسناد مذکور ماه گذشته اعلام کرد که سوابق دست‌کم ۱۲ کشیش محکوم به دلیل ارتکاب جنایت علیه کودکان بومی، با استناد به سیاست‌های حفظ حریم خصوصی در مورد سوابق کارکنان برای کپی کردن در دسترس قرار نگرفت.

بومیان کانادا به کمیته ویژه سنا بار‌ها گفته‌اند که دسترسی به اسناد کلیسای کاتولیک درباره مدارس شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی تقریبا غیرممکن است.

منتقدان تاکید دارند که دامنه افشای سوابق مدارس شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی در کانادا باید گسترش یافته و شامل حوزه‌های آموزش، مراقبت‌های بهداشتی و قضایی شود.

آغاز روند افشاگری درباره مدارس شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی در کانادا

در ۲۸ مه سال ۲۰۲۱ خبر هولناکی در جهان منتشر شد؛ در نتیجه پیگیری‌های چند دهه‌ای بومیان کانادایی در موضوع کودکان ناپدیدشده در مدارس شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی در این کشور، جست‌و‌جو در محوطه مدرسه «کاملوپس» در استان بریتیش کلمبیا به‌عنوان یکی از زنجیره‌های سیستم مدارس شبانه‌روزی کودکان بومی کانادا به کشف بقایای ۲۱۵ جسد منتهی شد.

طی سال‌های ۱۸۱۹ تا ۱۹۶۰ بیش از ۱۵۰ هزار کودک بومی به اجبار از خانواده‌هایشان جدا و به ۳۹ مدرسه شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی تحت اداره مشترک دولت و کلیسای کاتولیک کانادا منتقل شدند.

بر اساس گزارش‌ها بین ۴ تا ۱۰ هزار کودک بومی هیچگاه از این مدارس به خانه بازنگشتند.

اعتراض‌های چند دهه‌ای خانواده‌های بومی به جنایت‌های صورت گرفته در مدارس مذکور در نهایت در سال ۲۰۰۸ به تاسیس کمیسیون آشتی و حقیقت با هدف مستندسازی تاریخچه و تاثیر‌های پایدار سیستم مدارس شبانه‌روزی بومیان کانادا بر دانش آموزان بومی و خانواده‌هایشان منجر شد.

بومیان کانادایی از سال‌های آغاز به کار مدارس مذکور تاکید داشتند که کودکانشان در این مدارس مورد شکنجه قرار گرفته، گرسنگی می‌کشند و با انواع رفتار‌های غیر انسانی مواجهند.

البته آنچه در نهایت درباره این ادعا‌ها در نتیجه تحقیقات کمیسیون آشتی و حقیقت مشخص شد، جنایت‌های گسترده‌تری را آشکار می‌کرد.

کشف گور‌های بدون علامت احتمالی در مکان‌های قدیمی مدارس شبانه‌روزی در سال‌های اخیر و همچنین عذرخواهی چشمگیر پاپ فرانسیس در سال گذشته از مردم بومی، مدارس، تاریخ و نظارت آن‌ها را دوباره تحت نظارت قرار داده است.

مدارس شبانه‌روزی ویژه کودکان بومی در کانادا چگونه مدارسی بودند؟

حدود ۴۰ مدرسه شبانه‌روزی کودکان بومی در سال‌های ۱۸۱۹ و ۱۹۶۰ در کانادا محل نگهداری ۱۵۰ هزار کودک بومی جدا شده از خانواده‌هایشان بودند؛ بیش از ۶۰ درصد این مدارس تحت اداره کلیسای کاتولیک کانادا قرار داشتند.

مدارس مذکور به‌صورت مشترک میان دولت و کلیسای کاتولیک کانادا اداره و کنترل می‌شدند؛ همین امر هرگونه ادعای دولت کانادا مبنی بر بی‌اطلاعی از جنایت علیه کودکان بومی در این مراکز را عملا رد می‌کند.

اگرچه کانادا سال‌ها در برابر تلاش‌های بومیان کانادا جهت اعتراف به ارتکاب این جنایت مقاومت کرد، اما در نهایت مسئولیت خود را پذیرفت.

هدف دولت کانادا از تاسیس مدارس مذکور علاوه رویکرد نژادپرستانه و تبعیض‌آمیز این کشور، نابود کردن جوامع بومی و دستیابی به نیروی کار ارزان بود.

کودکان بومی در مدارس شبانه‌روزی به دلیل نبود امکانات و مراقبت‌های بهداشتی که منجر به شیوع مرگ‌بار بیماری‌های همه‌گیر می‌شد، جان خود را از دست می‌دادند؛ بر اثر گرسنگی و کمبود مواد غذایی می‌مردند؛ ناچار به کار در مزارع برای تامین نیاز‌های غذایی خود بودند؛ تنبیه و ضرب و شتم می‌شدند؛ مورد آزار و تجاوز جنسی قرار می‌گرفتند؛ ...

۲ سال پس از کشف نخستین گور دسته‌جمعی کودکان بومی در مدرسه کاملوپس بریتیش کلمبیا، بومیان همچنان برای یافتن گور‌های دیگر تلاش می‌کنند و تدفین‌های مداوم در مناطق مختلف بومی‌نشین کانادا در جریان است.

تا ژانویه ۲۰۲۳ بیش از ۲ هزار و ۴۰۰ گور بدون علامت در محوطه مدارس سابق شبانه‌روزی کودکان بومی در کانادا کشف شد.

کاملوپس در تاریخ کانادا باید به‌عنوان محلی معرفی شود چراکه نقاب ریاکاری حقوق بشری کانادا را برانداخت و پیامدها، آثار و بقایای ساختار‌های استعماری، نقض حقوق بشر، ظلم و ستم و تبعیض سیستماتیک در این کشور را آشکار کرد.

کاملوپس حتی توجهات بین‌المللی را به آسیب‌های بین نسلی جنایت‌های گذشته کانادا از یک سو و تداوم جنایت‌های مذکور در ساختار‌ها و ادعا‌های جدید جلب کرد.

اگر کانادا در گذشته از طریق تاسیس مدارس و بیمارستان‌های ویژه بومیان آنان را قربانی استعمار می‌کرد، اکنون از طریق بی توجهی به روند روزافزون قتل و ناپدید شدن زنان و دختران بومی و گرفتار کردن کودکان بومی در سیستم به اصطلاح رفاه اجتماعی این روند را ادامه می‌دهد.

کارشناسان بر این باورند که مدارس شبانه‌روزی کودکان بومی فقط بخشی از سیستم استعماری کاناداست و جوامع بومی در این کشور از گذشته تاکنون با ظلم و تبعیض سیستماتیک مواجه هستند.

«کالی تزی»، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حقوق مردمان بومی که اخیرا برای بررسی وضعیت بومیان کانادایی به این کشور سفر کرده بود، اعلام کرد که بسیاری از چالش‌های موجود در کانادا برای بومیان برطرف نشده است.

به گفته وی، آسیب‌های بین نسلی ناشی از مدارس مسکونی و تبعیض نژادی ساختاری منجر به موارد متعدد نقض حقوق بشر در حال حاضر شده است؛ از جمله بحران کنونی مربوط به زنان و دختران بومی گمشده و کشته شده؛ تخمین زده می‌شود که زنان و دختران بومی ۱۲ برابر بیشتر از دیگر زنان در کانادا در معرض خطر قتل یا مفقود شدن هستند.

گزارشگر ویژه سازمان ملل، گفت: میراث منفی مدارس شبانه روزی امروز در سیستم رفاه کودکان نیز منعکس شده است؛ با وجود این که ۷.۷ درصد از جمعیت کانادا را تشکیل می‌دهند، بیش از ۵۳ درصد از کودکان تحت مراقبت بومی هستند که در برخی استان‌ها تا ۹۰ درصد می‌رسد.

انتهای پیام/